معرفی بازی Dragon Age The Veilguard PC

فرنچایز Dragon Age با عرضه The Veilguard، تقریبا ده سال پس از انتشار قسمت قبلی، بازگشت بزرگی به اخبار بازی های ویدیویی دارد. در ماه‌های اخیر، استودیوی توسعه BioWare سخت تلاش کرده است تا شایستگی‌های اکشن-RPG جدید خود را ارتقا دهد. سرزمین‌های جدید، شخصیت‌های جدید، گیم‌پلی اصلاح‌شده، فرمول خطی‌تر با آزادی مشخص در کاوش... چند هفته پس از اولین تجربه ما با Dragon Age: The Veilguard، ما خود را در کل ماجراجویی غوطه‌ور کردیم و کمتر از آن را وقف کردیم. 50 ساعت بازی برای تکمیل خط داستانی و در عین حال کشف چیزهای زیادی که عنوان به موازات طرح داستان به ما ارائه می دهد.

گاهی باید یک قدم به عقب برگردی و هر چیزی را که در ده سال آینده ممکن است رخ دهد را درک کنی. همچنین، برای بازکردن بهتر چشمانمان به گذر زمان، می‌توانیم همیشه نکات برجسته سال 2014، سال انتشار Dragon Age: Inquisition را به یاد بیاوریم. روسیه میزبان بازی های المپیک زمستانی در سوچی بود، اندرو گارفیلد برای دومین بار لباس مرد عنکبوتی را در فیلم The Amazing Spider-Man: A Hero's Tale پوشید.

اکنون، مهم است که از Baldur's Gate III، یک Elden Ring یا حتی Dragon's Dogma II کنار گذاشته شود، و بخواهیم به پر زرق و برق ترین آثار نقش آفرینی سه سال اخیر اشاره کنیم که می توان آنها را مستقیم ترین رقبا دانست. از این BioWare تولیدی جدید، زیرا علیرغم داشتن مقادیر مشابه تولید، هم از نظر تفسیر بازی نقش آفرینی و هم از نظر نتیجه کیفی نهایی تفاوت زیادی دارند.

اما این نیز درست است که The Veilguard، کمی شبیه آنچه در سه فصل قبلی از Dragon Age اتفاق افتاد، تقریباً یک یونیک را نشان می‌دهد: این فیلم کاملاً اکشن است و تمرکز زیادی روی شخصیت‌ها دارد، کمی شبیه به فصل دوم مجموعه.  اما همچنین دارای یک کاوش با نقشه های باز است که اغلب در کاوش مجدد محیط هایی که قبلاً دیده شده اند نامتعادل است، عناصری که بسیار یادآور تفتیش عقاید هستند.

در حالی که به نظر می‌رسد Origins میل به کندوکاو عمیق‌تر، شاید حتی به کلمه، در جهان تاریخ‌نگاری مرجع را جمع‌آوری می‌کند، و از اوج‌هایی که آن فصل اول به آن دست یافته بود، فاصله می‌گیرد. اکنون، با حذف این فرض ضروری، Dragon Age The Veilguard از نظر عینی چگونه است؟ اگر عجله ندارید به سمت نظر و شماره نهایی، خیالتان را راحت کنید و ما سعی می کنیم در مورد آن به شما بگوییم.

بدتر از آن، استودیو برای مدت طولانی به ارتباطات پراکنده، اگر نگوییم اصلاً وجود نداشت، در مورد قسمت چهارم راضی بود. در نهایت، شنیدن مردم می گویند، پس از چندین ماه و بارها و بارها، که توسعه در حال پیشرفت است و در مسیر درست قرار دارد، لزوماً چندان اطمینان بخش نیست. به خصوص که در کنار آن، اطلاعاتی را ثبت کردیم که در مورد وضعیت توسعه چندان اطمینان بخش نبود.

پروژه از ابتدا شروع مجدد شد، جنبه چند نفره رها شد، خروج عمده و غیره. با در نظر گرفتن همه چیز، Dragon Age: The Veilguard (قبلاً Dreadwolf) واقعاً اینجاست و در عرض چند ماه جایگاه خود را در اخبار بازیافته است، گویی هیچ اتفاقی نیفتاده است. به نوبه خود، اکنون پنج ماه است که این نسخه را از نزدیک دنبال می کنیم.

ما می‌توانیم تمام تلاش خود را در دنیا انجام دهیم تا خلاصه‌ای از Dragon Age: The Veilguard را خلاصه کنیم، اما نمی‌توانیم آن را به خوبی شخصیتی با نام بیش از حد بد لوکانیس دلامورت انجام دهیم: "خدایان، جادو، سیاست" و اینها. بیش از اندازه کافی است ده سال پس از Dragon Age: Inquisition، استودیوی Bioware زمینه را برای همه بازیکنان آماده کرده است، چه آنهایی که قبلاً در قاره Thedas سفر کرده اند و چه آنهایی که هنوز برای غوطه ور کردن جسم و روح در ماجراجویی بسیار جوان بودند.

در اینجا، تیم ها سفری را در قلمرو بکر تصور کرده اند و ما را به سمت شمال، به سمت سرزمین های جدید می برند. مینراتی، آرلاتان، ریوین، هاوتس آندرفلز، کال شاروک، وایشاپت... این به خودی خود اجازه می دهد (کم و بیش) بازیکنان را در موقعیتی برابر قرار دهند. برای لذت بردن از این قسمت چهارم، نیازی به دانستن اپوزهای قبلی مانند پشت دست نیست. مطمئناً برخی ارجاعات، ظواهر غافلگیرکننده و عناصر داستانی وجود دارد، اما مسئولین پروژه برای ما روشن کرده اند که این موضوع آنها را نگران نمی کند، با این استدلال که بازیکنان در این راه آزادی کاملی برای مرور آثار قدیمی خواهند داشت. ماجراجویی برای تکمیل درک خود.

علیرغم صحنه‌های معدودی که در آخرین تریلرها استفاده شد - آنها تمایل داشتند کمی بیش از حد را فاش کنند - ما خوشحالیم که Bioware واقعاً برخی از شگفتی‌ها را پنهان کرده بود. علاوه بر این، این بازیکن است که پیچ و تاب های متعدد ماجراجویی را ایجاد می کند. در طی مراحل سفارشی سازی Rook - نام مستعاری که واریک به شخصیت ما داده است، با هر جنسیتی که باشد -، می توان به یکی از شش جناح بازی وابسته شد و حتی زمینه این دنباله برای Dragon Age: Inquisition را ایجاد کرد.

تریلر بازی Dragon Age Veilguard

با انتخاب تنظیمات خاص به طور اتفاقی، برای بازیکنانی که انتخاب های خود را از قسمت سوم به یاد می آورند، این یک ابتکار عالی است. با این حال، ما کمی ناامید شدیم وقتی دیدیم که ساختار Dragon Age: The Veilguard کمی زائد است - اگرچه برای پایه‌ریزی پایه‌ها ضروری است - در آن چیزی که می‌توانیم آن را اولین عمل بازی بدانیم الگوی پیشرفت طرح تفتیش عقاید را پیدا کنید که در آن کمی از راست به چپ گرفته می‌شویم تا متحدین را پیدا کنیم. برای بقیه، ما از نظر سناریو روی یک فرمول نسبتاً کلاسیک باقی می‌مانیم، که به خودی خود، با وجود لحظات، همیشه در بازی‌های حماسه ثابت بوده است.

داستان و شخصیت پردازی بازی Dragon Age The Veilguard کامپیوتر

The Veilguard حدود ده سال پس از تفتیش عقاید می گذرد و از همه لحاظ دنباله مستقیم این عنوان است. چندین شخصیت تکرارشونده وجود دارد، بالاتر از همه واریک که به عنوان یک مربی عمل می کند، و همچنین یک عنصر توجیه کننده حضور ما در گروهی است که سعی می کند سولاس را مسدود کند. و بدیهی است که دومی نیز وجود دارد که از فصل‌های قبلی بازمی‌گردد و نماینده آنتاگونیست اولیه و کسی است که کل داستان را به حرکت در می‌آورد.

در نقش شخصیتی که می‌توانیم کاملاً از ابتدا بسازیم و به او لقب روک داده می‌شود، ابتدا باید خدای جن را از انجام مراسمی که منجر به پاره شدن حجاب و در نتیجه تهاجم به آن می‌شود، جلوگیری کنیم. زمانی شیاطین و خدایان را زندانی کرده بود. واضح است که همه چیز درست پیش نمی رود و مهمتر از همه، همه واقعاً آنطور که به نظر می رسند نخواهند بود و به زودی باید با داستانی بسیار بزرگتر از ما، پر از اتفاقات و توانایی درگیر کردن شخصیت های جانبی و مخالفان متعدد روبرو شویم.

شخصیت واریک تتراس به این فکر نیفتاد که از روی هوس نام ما را روک بگذارد. در پشت این نام مستعار، یک نام پر معنی وجود دارد زیرا این اصطلاح انگلیسی برای مهره شطرنج است. در Dragon Age: The Veilguard، ما نقش اصلی را در صفحه شطرنج سیاسی Thedas بازی می کنیم - عبارت لوکانیس را به خاطر بسپاریم! - و در قلب بازی در برابر الف خدایان فاسد بازی شد.

با این حال، اگر برای خنثی کردن نقشه‌های سولاس در ابتدا به رهبری نیاز بود که مصمم بود حجابی را که زمانی برای محافظت از جهان در برابر خطرات غیر مادی بافته بود از بین ببرد، نیاز به ایجاد گروهی وجود دارد که قادر به گذاشتن پره باشد. در چرخ‌های دو خدای الف باستانی الگارنان و غیلان‌نین. در حالی که ما با Varric، Lace Harding و Neve Gallus به زمین می‌زنیم، هدف ما ایجاد یک محافظ حجاب واقعی خواهد بود. شما خودتان متوجه آن خواهید شد، اما این هدف تمام چیزی است که باعث می شود این ماجراجویی توسط تیم های Bioware ساخته شود.

Veilguard بسیار بزرگ است، ما می خواهیم این را از همان ابتدا روشن کنیم: تکمیل آن در کمتر از 45-50 ساعت حتی در حین دویدن برای شما بسیار دشوار خواهد بود، و شکستن 80 ساعت با تمایل بسیار آسان خواهد بود. دوره های ثانویه اقیانوسی از ماموریت ها را که بازی ارائه می دهد را تکمیل کنید و همچنین در هر گوشه و کناری از سناریوهای متعددی که این جهان را تشکیل می دهند کاوش کنید.

در این جبهه BioWare واقعاً از خود دریغ نکرده است و دشوار است که بتوان از پرخوری محتوایی این RPG شکایت کرد، مگر اینکه شخصاً از عناوین غول‌پیکر و حضور گسترده نشانگرها و نمادهایی که در نقشه‌ها زندگی می‌کنند ناراحت شوید. از منطقه (نگران نباشید زیرا رابط کاربری کاملاً قابل تنظیم است و همچنین می تواند به اندازه کافی به حداقل شرایط کاهش یابد).

اما در حال حاضر با شروع روایت، تناوب مداوم اوج و فرودها که مشخصه کل تولید است برجسته شده است: کل فیلمنامه پر از لحظات مرده است، حداقل چند مرحله مرکزی وجود دارد که هر دو در جای خود نیستند. با احترام به موقعیت‌های بسیار جذاب نسبت به موقعیت‌های مختلف فریبنده و در آن‌ها حیثیت دلپذیر است. معمولی برای هر بازی نقش آفرینی گسترده ای، آشکار شدن ماموریت ها جایگزین وظایف بسیار خوب نوشته شده با اتفاقات کاملاً بیهوده و تکراری است که شما واقعاً نمی دانید چگونه می توان آنها را به طور منسجم در دنیایی وارد کرد که به وضوح در حال نابودی است. به رویدادهایی که سولاس به راه انداخت.

همین امر در تعامل با شخصیت‌ها نیز صدق می‌کند: هفت قهرمانی که در کل طرح با ما همراهی می‌کنند، علی‌رغم حضور اغلب کاریکاتوری‌شده و کاریکاتاتوری‌شان، همگی به خوبی ترسیم شده‌اند و اغلب داستان‌های شخصی دارند که حتی آنها را باورپذیر می‌کند: این درگیری به هم می‌خورد. با شخصیت‌های کلیدی دیگری که در راه خود با آنها روبرو خواهیم شد و با سطحی نگری که با آنتاگونیست‌های اصلی برخورد می‌شود، هرگز واقعاً واضح و مشخص نیست.

به طور کلی، واقعاً مایه شرمساری است که در همان بازی شاهد لحظات کرال واقعاً باشکوه و خوبی باشیم که در آن قهرمان ما در جمع هفت شخصیت فرعی قرار دارد و ما می بینیم که آنها گفتگو می کنند، مقایسه می کنند، تصمیم می گیریم با هم چه کنیم. با آن تصاویری که نمونه‌ای از عصر اژدها است، با مجموعه‌ای از عقب و جلوهای واقعاً ناچیز و پیش پا افتاده که به شدت ماهیت حماسی کار BioWare را خنثی می‌کنند.

در جایی که نگارش بازی لغزش می‌یابد نیز به گونه‌ای است که به شیوه‌ای واضح و غالباً بیش از حد اجباری، به هر قیمتی فراگیر بودن گسترده را دنبال می‌کند تا به اعتبار دیالوگ‌ها و موقعیت‌ها آسیب برساند. درست و مطلوب است که بازی های ویدیویی جامعه مدرن را به منظور فراگیر بودن به نمایش بگذارند و آن تلاش هایی که برای بازنمایی با حساسیت و آگاهی انجام می شود قابل ستایش است. با این حال، علیرغم نیت خوبش، Dragon Age: The Veilguard در عوض به نظر می رسد که مفهوم بازنمایی را به عنوان یک لیست ساده در نظر می گیرد، با راه حل های فیلمنامه و شخصیت پردازی که اجباری و غیرطبیعی به نظر می رسند.

در سراسر آن، ما شخصیت‌های رنگارنگ و دوست‌داشتنی را کشف می‌کنیم، هم مصمم و هم دائماً پرسشگر، خنده‌دار و معتبر. غواصی در عصر اژدها: Veilguard به معنای درک این است که شهرت Bioware به دلیل کیفیت نوشتن آن بیش از حد مورد استفاده قرار نگرفته است. در این مورد، ما تقریباً هیچ شکایتی نداریم، زیرا هفت همراهی که ما را برای کمتر از پنجاه ساعت بازی دنبال می‌کنند - برای طرح اصلی، تقریباً دو برابر اگر بخواهیم همه چیز را کاوش و تکمیل کنیم - از هر نظر قابل توجه هستند.

عصر اژدها: محافظ حجاب از جهاتی نقطه مقابل یک فیلم فانتزی قهرمانانه مانند Dungeons and Dragons: Thieves' Honor است که قبلاً به عنوان یک عنصر مقایسه ذکر کرده بودیم. در اینجا، ما بسیار بیشتر مجذوب ایده کشف بیشتر در مورد جهان و شخصیت های آن و لذت بردن از نوشتن محتوای اضافی هستیم تا دنبال کردن داستان اصلی. فراتر از مبارزاتی که در آن قهرمان‌ها با یکدیگر تعامل دارند - این می‌تواند دیالوگ‌ها در طول مراحل اکتشاف یا اقدامات ترکیبی از طریق سیستم چرخ تاکتیکی باشد که در آن جادوهای آنها آغاز می‌شود - کل بازی ما را به شرکت در لحظات خاص در شرکت آنها سوق می‌دهد.

گاهی اوقات، تعریف مرحله بعدی سفر یک بحث همگانی است. گاهی اوقات، این مکالمات برای صحبت در مورد وضعیت ذهنی آنها، آنچه که اخیراً اتفاق افتاده یا برای بحث در مورد یک دسته کامل از موضوعات است. به همین دلیل، ما لحظات خنده‌داری را تجربه می‌کنیم و شاهد صحنه‌های خنده‌داری بین آن‌ها هستیم، حتی به غیر از جایی که متوجه می‌شویم این قهرمانان بیش از همه موجوداتی هستند که غرق اتفاقات هستند، افرادی که به جایگاه خود شک دارند و نه مقامات منتخب که بدون مشکل پیروز می‌شوند. جایی که دقت Bioware در نگارش بازی بیش از پیش نمایان است، در موضوعات و مضامینی است که از منشور هر یک از شخصیت‌ها، از داورین تا بلارا، از جمله تاش (به نام تاش) به آن پرداخته می‌شود. فقط این سه).

گیم پلی بازی Dragon Age The Veilguard کامپیوتر

عصر اژدها: The Veilguard در مورد مأموریت ها و به طور کلی تر، میزان محتوایی که به سمت بازیکن پرتاب می شود، کوچکترین کوتاهی نمی کند. یک ماموریت اصلی وجود دارد، برای هر یک از هفت همراه، قوس های روایی فردی وجود دارد (کامل با روابط عاشقانه بدون هیچ نوع محدودیتی در جبهه گرایش جنسی)، مأموریت های انحصاری برای جناح های مختلف که تداس را پر می کنند و همچنین ماجراجویی هایی وجود دارد. مربوط به تنظیمات فردی برای باز کردن قفل دسترسی ها و میانبرهای جدید.

در Veilguard ما تعداد زیادی شخصیت فرعی را خواهیم دید که در طول ماجراجویی با ما همراه خواهند بود.
Veilguard از طریق نقشه های باز ساختار یافته است. برخی از شهرها و محدوده معمول بیوم ها وجود دارد: باتلاقی، کوهستانی، جنگلی، مناطق ساحلی و غیره و غیره، همه در ناحیه شمالی تداس واقع شده اند. برای توجیه حرکات، گروه ما با استفاده از Crossroads حرکت می‌کند، نوعی منطقه گذرگاهی که در حالت فراموشی قرار دارد و به شما امکان می‌دهد قفل را باز کنید و سپس از Eluvians عبور کنید، یعنی پورتال‌هایی که به شما امکان دسترسی به مناطق مختلف را می‌دهند.

علاوه بر این، یک پایگاه واقعی، فانوس دریایی نیز وجود دارد: نوعی خانه که می‌توانیم در آن استراحت کنیم، با تمام شخصیت‌های کمکی ملاقات کنیم و همچنین یک سری فعالیت‌های اضافی مانند ارتقاء تجهیزات یا تجهیز یک نوع اتاق شخصی را انجام دهیم.

بازی می‌تواند به‌طور هوشمندانه یک تکرار زیربنایی خاص را مدیریت کند: در واقع، ما بارها در حال بازگشت به بزرگترین و مهم‌ترین تنظیمات برای جمع‌آوری ماموریت‌های جدید یا انجام مأموریت‌هایی هستیم که قبلاً شروع شده‌اند و اغلب اوقات، برای جبران عقب‌نشینی وحشتناک. علاوه بر تله‌پورت سخاوتمندانه، یک طراحی سطح بسیار هوشمندانه به کمک ما می‌آید که در حین انجام ماموریت‌ها یا حتی به سادگی که گروه ما با شخصیت‌های جدیدی غنی می‌شود که همیشه نوعی توانایی خاص را به ارمغان می‌آورند، این مناطق را گسترش می‌دهد. برای باز کردن مسیرهای دسترسی جدید و میانبرهای واقعی با طعمی شبیه به روح با چاشنی Metroidvania مفید است.

از طریق Eluvians، پورتال های عظیم، ما قادر خواهیم بود در سراسر Thedas شمالی حرکت کنیم
حتی مقدار کمی از علت و معلول در روایت Veilguard وجود دارد. در چند مورد مجبور خواهیم شد تصمیماتی بگیریم که تأثیرات کوتاهی بر وضعیت برخی از سناریوها داشته باشد و حتی منجر به در دسترس نبودن موقت برخی از شخصیت‌های فرعی شود.

هیچ چیز دائمی یا آن که منجر به تغییرات اساسی در تکامل داستان نمی شود، که در واقع، در بازگشایی آن بسیار دقیق و خطی است. همین امر در مورد دیالوگ ها نیز صدق می کند که پیامدهای بسیار محدودی بر وضعیت روابط با شخصیت ها و جناح ها خواهد داشت. گرایش بازی این است که به شدت سهل‌گیرانه باشد و در میان‌مدت و بلندمدت فقط پیامدهای مثبت را مجاز بداند. به طور خلاصه فراموش کنید که مسیرهای خاصی را مسدود کرده یا شاهد خروج قطعی یک همراه باشید. در حداکثر زمان، باز کردن قفل ماموریت‌های خاص یا اینکه در نهایت با کسی تحت پوشش قرار بگیرید، بیشتر طول می‌کشد.

The Veilguard یک بازی نقش آفرینی اکشن قوی با دید سوم شخص و تمایل شدید به مدیریت گروه است. در واقع، به استثنای فانوس دریایی، تنظیماتی که در آن می‌توانیم «استراحت» کنیم و با همراهان خود چت کنیم، بازی ما را ملزم می‌کند تا با یک گروه سه شخصیتی با مأموریت‌های مختلف روبرو شویم و در برخی موارد ما را مجبور می‌کند انتخاب حداقل یک متحد خاص برای اهداف طرح.

Dragon Age: The Veilguard یک بازی اکشن نقش آفرینی است که دارای مکث تاکتیکی نیز می باشد.از نظر پویایی، لازم است در زیر مجموعه ای کامل از عناصری که این جزء اکشن چشمگیر را مشخص می کنند، توضیح دهیم. عمل در زمان واقعی انجام می شود، اما همیشه می توان با نگه داشتن ستون فقرات کنترلر وارد یک مکث تاکتیکی شد و در آن نقطه، همراهان خود را به سمت اهداف خاصی هدایت کرد یا جادوها و توانایی های ویژه آنها را فعال کرد. و همین امر در مورد ما قهرمانان داستان نیز صدق می کند.نمی‌توان دستورات دقیق‌تری مانند قرار دادن متحدان در مناطق خاص داد و مهم‌تر از همه، دومی‌ها فناپذیر هستند و همیشه به محض شروع مرحله نبرد تمایل به حمله سر به سر دارند.

با این حال، ما همچنین باید تأکید کنیم که چگونه سیستم رزمی، در سادگی، هنوز به خوبی توسط انواع مختلفی پشتیبانی می شود که، باز هم، ما انتظارش را نداشتیم. در واقع اقدامات کلاسیک هستند: انواع مختلفی از حملات، از جمله ضربات سبک، سنگین، باردار و پرشی وجود دارد. پاری هایی وجود دارند که حتی می توانند بی نقص باشند، چند جاخالی دادن، حتی اعدام ها و علاوه بر آن توانایی های ویژه ای وجود دارد که مانا مصرف می کنند یا نیاز به زمان شارژ مجدد دارند.

امکان تنظیم سه توانایی در یک زمان به اضافه یک نهایی که پس از تعداد مشخصی از حملات فعال می شود، وجود دارد. سپس همه چیز با اقدامات شخصیت‌های فرعی ترکیب می‌شود، زیرا در اساس The Veilguard یک سیستم ترکیبی وجود دارد که شامل اعمال جریمه‌ها برای مخالفان (که به نوعی محرک تبدیل می‌شوند) و در نتیجه فعال کردن چاشنی است. با آن حالت طنین انداز می شود و باعث افزایش آسیب به حریف و همچنین انفجاری می شود که این آسیب را به دشمنان اطراف گسترش می دهد.

بنابراین حلقه حمله در این رقص اتفاق می‌افتد که از طریق آن ما باید در فعال کردن توانایی‌های ویژه در ترتیب صحیح، مدیریت زمان شارژ و انتخاب اهداف صحیح برای حداکثر پتانسیل حمله خوب باشیم. با این حال، حتی در این مورد، آن اثر ترکیبی که در ابتدا در مورد آن صحبت می‌کردیم، به زودی ظاهر می‌شود: این اشتیاق برای تلاش برای اینکه کمی از همه چیز باشد، بدون اینکه هرگز خود را مشخص کند و بنابراین چیزی واقعاً هیجان‌انگیز ارائه دهد.

در واقع، علیرغم عمق سفارشی‌سازی تضمین شده توسط ماهیت نقش‌آفرینی Dragon Age، محدودیت اعمال شده توسط سه مهارت "قابل نصب" همراه با مدیریت بسیار محافظه کارانه به این معنی است که در استفاده واقعی، فرد در تعاملات حمله و مهمتر از همه احساس محدودیت می‌کند. در بیشتر بازی همیشه با یک پیکربندی ادامه می دهید بدون اینکه انگیزه واقعی برای تغییر وجود داشته باشد.

همچنین مشکلات آشکاری در مدیریت دشواری وجود دارد که در برخی از ماموریت‌ها تشدید می‌شود که رویارویی با باس‌های نهایی آن بسیار پیچیده‌تر از هر چیزی است که بازی قبلاً ما را به آن عادت داده بود و حتی مدیریت درمان به نظر می‌رسد که در تعادل قرار می‌گیرد. همه چیز واقعاً هرگز آزمایش نشده بود و پس از تکمیل پروژه روتوش نشده بود.

در میان چیزهای دیگر، سطوح دشواری چندگانه و قابل تنظیم هستند، اما به محض اینکه می‌خواهید نوار را به سمت بالا حرکت دهید، احساس ناامیدی سخاوتمندانه را حذف نمی‌کنیم. نکته ایرادی همچنین برای سیستم قفل هدف که همیشه به شدت ناپایدار است و به محض اینکه دشمن حتی اندکی در دید مسدود شود یا قابلیت خاصی را فعال کند که او را موقتاً ناپدید می کند غیرفعال می شود و همچنین به دستوراتی که به همراهان داده می شود عواقب آن را نیز خواهد داشت.

آنچه که به تازگی توضیح داده شد با بخش نقش آفرینی بازی Dragon Age همراه است که حداقل در نگاه اول، به خوبی تمام شده و حتی عظیم است، بسیار نزدیک به آنچه که از یک بازی نقش آفرینی کلاسیک انتظار می رود، البته نه یک بازی. استفاده از مکث تاکتیکی به ما این امکان را می دهد که همراهان را به اهداف خاصی اختصاص دهیم و همچنین توانایی های خود را دقیقاً مدیریت کنیم.

ویرایشگر کاراکتر به خودی خود در سفارشی سازی عظیم زیبایی شناختی و فیزیکی ارائه شده فوق العاده است و به آن امکان انتخاب سه کلاس (جنگجو، شعبده باز، دزد) اضافه شده است که هر کدام از طریق استعدادها در سه کهن الگو تخصص دارند. سپس گروهی برای انتخاب وجود دارد که نوعی پس‌زمینه را نشان می‌دهد، خاستگاهی برای کسانی که فصل اول سریال را به خاطر می‌آورند، که بازتاب‌هایی بر دیالوگ‌ها و شخصیت‌هایی دارد که در طول ماجراجویی با آنها مواجه می‌شوند.

علاوه بر این، حتی به شما این امکان داده می‌شود که با انتخاب سه متغیر مختلف از پایان بازی، نتیجه بازی Inquisition را تنظیم کنید و تا حد شخصی‌سازی زیبایی‌شناختی Inquisitor پیش بروید. همه چیزهای کاملا رایگان و پیامدهای آن در تجربه نهایی بسیار کم است، اما بار دیگر نشان می دهد که چگونه The Veilguard چه جاه طلبی هایی داشته است و در طول توسعه بسیار طولانی بارها و بارها در اصول خود روتوش شده و تغییر داده شده است.

بدیهی است که موجودی با امکان پوشیدن حلقه ها، طلسم ها، روسری، زره و چند سلاح وجود دارد و به ناچار مدیریت استعدادها از طریق درختی عظیم از مهارت های غیرفعال، پاداش های مختلف و برخی حملات ویژه وجود دارد که سپس به طور ملموس بین آنها نصب می شود. 3 قابل استفاده در هنگام نبرد و این همان است، البته در یک نسخه سبک تر، همچنین برای هر یک از 7 شخصیت فرعی که ارتش Brancaleone ما را تشکیل می دهند. بدیهی است که هیچ کمبودی در دریای معرف ها و غارت های کوچک وجود ندارد که هم برای تقویت و مسحور کردن تجهیزات و هم جمع آوری مقداری پول برای خرج کردن در ده ها تاجر پراکنده در شهرهای اصلی مفید است.

این واقعیت را در نظر داشته باشید که باید رفلکس متناوب اعضای تیم را که در طول ماموریت های اصلی، جلسات کاوش و تکمیل محتوای اضافی همراهی می کنند، ایجاد کنید. از جمله، این به شما امکان می دهد روابط خود را تقویت کنید (به منظور ایجاد روابط دوستانه تر، حتی عاشقانه) و مهمتر از همه، افزایش پتانسیل آنها به عنوان متحدان در این زمینه. هر بار که یکی از آنها سطح خود را افزایش می دهد، دو امتیاز مهارت کسب می کند تا در یکی از پنج شاخه درخت استعداد خود سرمایه گذاری کند.

همچنین، مدرک دیگری مبنی بر اینکه Dragon Age: The Veilguard بازگشت قلم Bioware را نشان می دهد که ما بسیار آن را دوست داریم، این عنوان به طور منظم به ما این فرصت را می دهد که در ماموریت های تیمی شرکت کنیم که در آن یکی از اعضا در زمان کوتاهی در کانون توجه قرار دارد. جست‌وجو یا مکالمه‌ای که به بخش‌های بسیار جالبی منجر می‌شود. به لطف این، تیم ها به آنها عمق بیشتر و انسانیت بیشتری ارائه می دهند. در نهایت، این ایده که منجر به دستیابی به تجهیزات ویژه نیز می شود، تجربه را برای پیمایش لذت بخش تر می کند.

اگرچه بعداً به این موضوع اشاره کردیم، اما بدون اینکه تاکنون به آن اشاره کرده باشیم، Dragon Age: The Veilguard تصمیم گرفته است که از فرمول جهان باز قسمت قبلی جدا شود. بدون فعالیت بیش از حد، بدون تجربه چند نفره، بدون DLC و قابل پخش به طور کامل در حالت آفلاین. پس از این بیانیه از BioWare، بازیکنان از دانستن این که عنوان اساساً یک تجربه تک نفره و روایت محور خواهد بود، خوشحال شدند.

بنابراین اصل این اپیزود چهارم شامل انجام ماموریت های متوالی مرتبط با سناریو است که به رشته داستان اجازه می دهد تا باز شود که طول عمر آن بسته به مشخصات بازیکن بین 30 تا 40 ساعت بازی در نوسان است. همانطور که گفتیم، داستان با اصالت خود نمی درخشد اما همچنان می تواند ما را سرگرم کند، به خصوص که این فرمول بسیار خطی کاملاً مناسب آن است.

در واقعیت، چیزی که در Dragon Age: The Veilguard جالب است این است که ما خودمان سرعت ماجراجویی را با انتخاب از راست به چپ در میان هر چیزی که در دسترس است مدیریت می کنیم (و این نیز ضروری است!). این به خودی خود به از بین بردن یکنواختی کمک می کند و در عین حال جنبه دیگری از این ماجراجویی را ارائه می دهد.

اگر در حین پیشرفت، کمی بیشتر در مورد هر بخش از بازی کشف کنیم - با پیشرفت ما، اینها گسترش می یابند - Dragon Age: The Veilguard آن را به محیطی برای ماموریت های جانبی متعدد تبدیل می کند. یک چیز به چیز دیگری منتهی می شود، و ما خود را با یک ژورنال کاملاً پر می یابیم که در آن کوئست های تیمی (مرتبط با همراهان ذکر شده در بالا)، گروه ها و مناطق اضافه می شوند.

در واقعیت، اغلب اوقات، این مأموریت‌هایی است که Dragon Age: The Veilguard در کنار طرح خود ارائه می‌کند که توجه ما را به خود جلب کرد و تمایل ما را برای سرمایه‌گذاری کامل در این تجربه افزایش داد. با توجه به چنین کیفیتی، به راحتی می توان درک کرد که اگر بخواهید همه چیز را کامل کنید، طول عمر بازی می تواند به 80 ساعت برسد.

سپس، همیشه این انتخاب های مهم وجود دارد که قرار است در طول ماجراجویی انجام دهیم و به شاخه های مختلف منتهی می شوند. اگر تا حد زیادی تسلیم Dragon Age: The Veilguard شده باشیم، شکی نیست که از بازیکنان خواسته نمی شود که بازی را دوباره شروع کنند، گزینه های دیگر را امتحان کنند یا حتی عاشقانه های دیگر را باز کنند.

به عنوان نقطه پایانی برای این فرمول اثبات شده، Dragon Age: The Veilguard به ما اجازه می دهد تا چهارراه را کشف کنیم. اساساً هر منطقه از بازی یک نقطه لنگر در چهارراه دارد به لطف eluvians، آینه هایی که به شما امکان می دهند بین مقصد سفر کنید. در این مکان ها، مانند مناطق مختلف بازی، می توانید کوئست ها را انجام دهید، اشیاء قدرتمند را به دست بگیرید، خاطرات سولاس را باز کنید - برای درک بهتر شخصیت بسیار مهم است! - یا کلکسیونی (منابع، دانش Vigie، صفحات Codex، امتیاز مهارت، پاداش سلامتی) را جمع آوری کنید.

علاوه بر این، اگر به پرسه زدن در اطراف عادت دارید - که بازی به یک معنا تشویق می کند - به سرعت متوجه می شوید که آیتم های زیادی را در کنار هم قرار می دهید که برای بهبود شخصیت شما علاقه زیادی دارند. از یک طرف، ما سیستم جناحی برای افزایش تجارت (هر چه سطح فروشگاه بالاتر باشد، انتخاب تجهیزات و سایر اشیاء بیشتر است؛ که در پیشرفت بازی شما نیز تاثیر دارد) و کارگاه Vigie را داریم که به شما امکان می دهد آمار این تجهیزات را بهبود بخشید و آن را مسحور کنید. اما، اجازه دهید با آن روبرو شویم، این ویژگی‌هایی است که وقتی مطمئن می‌شویم دیگر تجهیزات را با سینه بعدی که باز می‌کنیم، عوض نمی‌کنیم، از آن‌ها استفاده می‌کنیم.

با همه چیزهایی که در بالا ذکر کردیم، متوجه خواهید شد که طرفداران بازی های نقش آفرینی احتمالاً از راه اندازی Dragon Age: The Veilguard خسته نمی شوند. با این حال، به نظر ما، ایرادات در این چهارمین اثر حماسه، با شروع سیستم رزم، بسیار وجود دارد. برای این بخش، تیم‌های BioWare تصمیم گرفتند مکث تاکتیکی را با یک دوربین متحرک برای چرخ تاکتیکی که عمل را متوقف می‌کند کنار بگذارند تا دستورات داده شده به دو همراه را برنامه‌ریزی کنند، طلسم‌ها را ترکیب کنند یا برای مطالعه وقت بگذارند.

وضعیت مطمئناً یک بعد تاکتیکی کوچک در Dragon Age: The Veilguard باقی مانده است، اما نسبت به گذشته بسیار کمتر است، ایده ارائه گیم پلی در دسترس و مهمتر از همه، بسیار اکشن محور است. بیایید موافق باشیم، سیستم مبارزه قابل قدردانی است، اما ما فقط می توانیم متاسف شویم که می بینیم این سری در حال فاصله گرفتن از اصل خود است، در حالی که بسیاری از بازی های نقش آفرینی با ابعاد تاکتیکی قوی در سال های اخیر بازیکنان را متقاعد کرده اند، مانند Baldur's Gate 3.

بنابراین، این جنبه ای است که بیشتر در برابر Dragon Age: The Veilguard کار می کند زیرا از غنی تر و عمیق تر بودن سود می برد. تعداد تجهیزات کاهش یافته، تعداد کمی جادوهای موجود در مبارزه (سه و یک نهایی)، تکرار الگوهای حمله مشابه، بدون نقاط مشخصه، هیچ هیبریداسیون واقعی زمانی که ما کلاس خود را توسعه می دهیم امکان پذیر نیست.

برای سفارشی سازی همراهان ما، حتی بیشتر کاهش یافته است! بنابراین، مطمئناً، می توان همه امتیازهای سرمایه گذاری شده در درختان استعداد را مجدداً توزیع کرد، اما هنگامی که از روی کنجکاوی برای امتحان سایر تخصص ها وقت گذاشتید، به سرعت به نقطه شروع باز می گردید.

برای بقیه، ما قدردانی می‌کردیم که در انیمیشن‌های حملات فیزیکی، سنگینی کمتری داشته باشیم، به‌ویژه از آنجایی که برخی نماها گاهی اوقات از اشتباهات کوچکی رنج می‌برند که می‌تواند ناامیدکننده باشد. بنابراین، امروز، ما می بینیم که عصر اژدها از اصول خود دور می شود و جنبه RPG در سیستم جنگی بسیار عقب است.
در رابطه با عمل، و این کمی ما را ناراحت می کند.

با توجه به ظاهر کلی، می‌توانیم، در میان چیزهای دیگر، برخی از نگرانی‌های ارگونومیک را برجسته کنیم. در نسخه کنسول، پیمایش در منوها همیشه خوشایند نیست، به خصوص در مورد دسترسی به فهرست جستجو، زیرا با توجه به این که این قسمت است، فقط می توان آن را از زبانه اختصاص داده شده به بازی مشاهده کرد ما در طول ماجراجویی خود بیشترین مشورت را داریم، دوست داشتیم بتوانیم به روشی بصری تر به آن دسترسی داشته باشیم.

در نهایت، اگر بخواهیم انتقاد مختصری به جنبه نقش آفرینی سیستم تعامل داشته باشیم، باید بگوییم که گاهی اوقات در دانستن اینکه کدام تعامل می تواند به نفع ما باشد و کدام یک به روابط ما با شخصیت ها آسیب می رساند، کمی مشکل داریم . در پایان، نگران‌کننده‌ترین چیز این است که توجه داشته باشید که از صاف بودن در پاسخ‌هایمان سود بیشتری می‌بریم یا اینکه لحن‌های خاصی که استفاده می‌شود، مانند طعنه، واقعاً شخصیت‌ها را به واکنش وادار نمی‌کند.

تصور اینکه استفاده بیش از حد از این نوع واکنش در نهایت می تواند قهرمانانی را که با آنها تعامل داریم آزار دهد، جالب بود. علاوه بر این، این مشاهدات را می توان در طیف دیگر احساسات شخصیت ما (اشک آلود، سرد، تهاجمی، و غیره) اعمال کرد. با توجه به کیفیت نوشتن بازی، بهتر بود سیستم کمی سرزنده‌تر داشت، حتی اگر همه تعاملات بسیار خوب باقی بمانند.

گرافیک فنی و هنری بازی Dragon Age The Veilguard PC

حتی وقتی صحبت از بخش هنری و بخش فنی می شود، کلمه اصلی The Veilguard "مخلوط" است. از اولین تصاویری که همراه با دومین (یا سومین؟) فاش شد، متوجه رانش هنری بسیار عجیبی شدیم که توسط BioWare اتخاذ شد و اکنون که ده ها ساعت را با محصول نهایی سپری کرده ایم، این تصور تغییر نکرده است. به دلایلی که ما برای درک آن مشکل داریم، این عصر جدید اژدها خود را به گونه‌ای نشان می‌دهد که گویی نوعی اسپین آف از عنوان بلیزارد است.

ترکیبی فرضی بین World of Warcraft و Overwatch. ظاهر به شدت کارتونی است، رنگ ها اغلب بسیار اشباع و "روشن" هستند (که بد نیست با توجه به اینکه آنها به ژانر "بالاتر" فانتزی تعلق دارند) و همه شخصیت ها به شدت از نقطه نظر زیبایی شناختی مشخص می شوند. اغلب حتی تبدیل به کاریکاتور و طرحی از خود می شوند.قهرمان داستان Dragon Age: The Veilguard هم در سطح زیبایی شناختی و هم از نظر کلاس ها و جناح ها کاملاً قابل تنظیم است.

همین را می توان در مورد تنظیمات نیز گفت: وقتی در فضای باز قرار می گیرید، احساس سرگیجه کمتر مشخص می شود، اما وقتی وارد کمپ ها و شهرها می شوید، این تلاش برای ترکیب حس ظلم و اندوه ناشی از فاجعه است. بافندگی، هویت هنری رنگارنگ و کارتونی به شیوه ای اغلب ناسازگار با هم برخورد می کند. و ما می‌توانیم همین را در مورد ترکیب اصلی بین فانتزی و مکانیک، بین نئون و جادو، بین سلاح‌های لبه‌دار و دستبندهای آینده‌نگر بگوییم: یک ترکیب بسیار عجیب و غریب که واقعاً ارتباط چندانی با فرنچایز عصر اژدها ندارد و به نظر می‌رسد کمبود دائمی را برجسته می‌کند. هویتی که مشخص کننده عنوانی است که واقعاً سعی می کند همه چیز باشد و مخالف همه چیز باشد.

بگذارید واضح باشد که هیچ کار بدی انجام نشده است: چهره ها و انیمیشن های صورت به خوبی ساخته شده اند، محیط ها، به ویژه محیط های بسیار مطبوع، نگاهی عالی ارائه می دهند و پس از پذیرفتن ماهیت "ناهنجار" بخش هنری، بازی. از نقطه نظر زیبایی شناختی کاملا قابل قدردانی است. با این حال، کمی کمتر، از جنبه فنی، با توجه به اینکه برای چندمین بار، The Veilguard به روند توسعه دشوار خود خیانت می کند.نئون، جادو، دستبندهای آینده نگر، الف ها، مناطق بوکولیک، دخمه ها: The Veilguard یک ترکیب هنری عالی است.

عنوان در واقع یک ترن هوایی طولانی است که عناصر کاملاً عینی ساخته شده (چهره ها و محیط ها را بالاتر از همه، همانطور که در بالا گفتیم) با چیزهایی کاملاً پایین تر، مانند بخش خوبی از زمین و اغلب مدل های اسلحه و زره پوش ناگفته نماند مدیریت غیرعادی سطوح که در کنار طراحی ساختاری اغلب عالی و پویایی نقشه باز که امکان کاوش آزادانه آنها را فراهم می کند، نقاط تعامل برخی از ماموریت ها را ارائه می دهد که منجر به نوعی بارگیری دقیقاً همان محیط می شود، اما گویی این یک نمونه موقت بود.

مشخص نیست که ایده اصلی توسعه چیست (احتمالاً پویایی چند نفره MMO که سال‌ها پیش حذف شده بود)، اما بازی پر از این لحظات کوچک است که در آن از پورتال‌هایی عبور می‌کنید تا چند متر بالا بروید یا از پشت وارد شوید. خانه ای که می توان همان نقشه را بدون وقفه دور و بر آن پیمود.به همه اینها برخی از مشکلات بهینه سازی که در پلی استیشن 5، تنها پلتفرمی که توانستیم Dragon Age: The Veilguard را در آن بازی کنیم، با آن مواجه شدیم، اضافه شده است.

این نسخه به شما امکان می دهد بین حالت کیفیت معمول که بر وضوح تمرکز دارد و حالت عملکرد که در عوض بر روی 60 فریم در ثانیه تمرکز می کند، یکی را انتخاب کنید. در مورد دومی که کاملاً ثابت به نظر می رسد و مطمئناً ما برای مقابله با ماجراجویی توصیه می کنیم، چیزی برای گفتن نیست. در واقع، بازی با انتخاب جزئیات گرافیکی، نرخ فریم را به شدت کاهش می‌دهد و پیامدهای بسیار آزاردهنده‌ای بر تأخیر دستورات دارد، که به ندرت در عناوین دیگری که همین انتخاب را ارائه می‌دهند، تجربه کرده‌ایم.

ما فقط می‌توانیم کارگردانی هنری این قسمت چهارم و همچنین کار توسعه‌دهندگان برای تولید یک کپی تمیز و مرتب را تحسین کنیم. دو حالت پرفورمنس تقریباً هیچ نقصی ندارند، تصاویر از کیفیت خوبی در Fidelity برخوردار هستند، بازی در Performance بسیار خوب اجرا می‌شود (خب، ما زمانی حق داشتیم که یک باس فایت داشته باشیم که در آن نرخ فریم در پایین‌ترین حد بود) و ترجیح ما باقی می‌ماند. و ما تعداد بی‌شماری از گیم‌پلی‌ها را داریم تا تجربه را آنطور که می‌خواهیم پیکربندی کنیم.

هفته گذشته EA بازی جدید Dragon Age با نام Dragon Age: The Veilguard را برای رایانه شخصی منتشر کرد. با استفاده از موتور Frostbite، وقت آن است که آن را بنچمارک کنید و عملکرد آن را در رایانه شخصی بررسی کنید.
برای معیارهای خود، از AMD Ryzen 9 7950X3D، 32 گیگابایت DDR5 با فرکانس 6000 مگاهرتز، Radeon RX580، RX Vega 64، RX 6900XT، RX 7900XTX، NVIDIA's 7900XTX، و NVIDIA's 2000Mhz استفاده کردیم. RTX 4090. ما از ویندوز 10 64 هم استفاده کردیم -bit، درایورهای GeForce 566.03 و Radeon Adrenalin Edition 24.10.1. علاوه بر این، ما دومین CCD را در 7950X3D خود غیرفعال کرده ایم.

BioWare تنظیمات گرافیکی زیادی را به تنظیمات اضافه کرده است. گیمرهای رایانه شخصی می توانند کیفیت بافت ها، نورپردازی، سطح جزئیات، زمین و موارد دیگر را تنظیم کنند. این بازی همچنین از Ray Tracing، DLSS 3، AMD FSR 3.0 و Intel XeSS پشتیبانی می کند. در این مقاله می توانید مقایسه ها و معیارهایی برای آنها بیابید. به طور کلی، اینها از بهترین تنظیمات گرافیکی هستند که در یک بازی رایانه شخصی دیده ایم. نه تنها یک پنجره کوچک دریافت می کنید که توصیف می کند هر تنظیمات چه می کند، بلکه می توانید تغییرات بصری را که در زمان واقعی ایجاد می کنید، مشاهده کنید.

عصر اژدها: Veilguard معیار داخلی ندارد. به این ترتیب، ما تصمیم گرفتیم از اولین منطقه ای که در بازی با آن مواجه می شوید استفاده کنیم. با توجه به آنچه ما می‌توانیم ببینیم، این یکی از پرتقاضاترین مناطق است. بنابراین، باید ایده بسیار خوبی از نحوه اجرای بقیه بازی به ما بدهد.

Dragon Age: The Veilguard یکی از معدود بازی هایی است که می تواند از بیش از هشت هسته پردازنده بهره ببرد. اگرچه میانگین نرخ فریم ما با و بدون SMT (Hyper-Threading برای طرفداران اینتل ما) مشابه بود، حداقل نرخ فریم ما زمانی که SMT داشتیم به طور قابل توجهی بهتر بود. همچنین به استفاده از هسته CPU با و بدون SMT نگاه کنید.

از آنچه من دیدم، برای داشتن یک تجربه بازی روان به حداقل شش هسته CPU نیاز دارید. وقتی یک CPU چهار هسته‌ای را شبیه‌سازی کردم، حتی زمانی که SMT را فعال کردم، با مشکلات بزرگی در فریم‌پیسی مواجه شدم. البته این در تنظیمات Ultra در 1080p است. با پایین آوردن تنظیمات، ممکن است بتوانید کارها را در CPU های کم قدرت هموار کنید.

در 1080p/تنظیمات فوق‌العاده/بدون ردیابی اشعه، بازی می‌تواند به‌راحتی بر روی طیف وسیعی از پردازنده‌های گرافیکی اجرا شود. حتی NVIDIA RTX 2080Ti ما می‌توانست نرخ فریم‌های بالاتر از 70 فریم در ثانیه را در همه زمان‌ها افزایش دهد.در 1440p/Ultra Settings/No RT، به یک GPU معادل NVIDIA RTX 3080 نیاز خواهید داشت.

همانطور که گفته شد، فعال کردن Ray Tracing عملکرد شما را کاهش می دهد. و اینجاست که DLSS، FSR و XeSS وارد عمل می شوند. با فعال کردن فناوری Super Resolution در تنظیمات کیفیت، می‌توانید در هر زمان بیش از 60 فریم در ثانیه نرخ فریم بگیرید. سپس، با فعال کردن DLSS 3 Frame Generation، می توانید بیش از 100 فریم در ثانیه دریافت کنید.

کیفیت تصویر با NVIDIA DLSS 3، AMD FSR 3.0 و Intel XeSS عالی به نظر می رسد. در اینجا مقایسه ای بین DLSS و FSR وجود دارد. حتی زمانی که از ICAT در 300٪ استفاده می کنم، به سختی می توانم تفاوت هایی را تشخیص دهم. به نظر می رسد DLSS 3 کمی بهتر با باران بازی مقابله می کند (مصنوعات/شباح کمتری دارد). همچنین در RTX4090 سریعتر از FSR 3.0 یا XeSS عمل می کند. به غیر از این، هر چند، این تصاویر یکسان به نظر می رسند.

بهترین راه برای اجرای بازی در RTX 4090، حداقل به نظر من، استفاده از DLAA در تنظیمات 4K/Ultra/Ray Tracing Ultra با نسل فریم است. با استفاده از این تنظیمات، نرخ فریم بین 70 تا 90 فریم در ثانیه را دریافت خواهید کرد. تأخیر ورودی مشکلی ایجاد نخواهد کرد (زیرا نرخ فریم پایه بیش از 50 فریم در ثانیه است). یا حداقل من متوجه هیچ مشکلی نشدم (و من به این چیزها حساس هستم). و به لطف DLAA، بهترین کیفیت تصویر ممکن را دریافت خواهید کرد.

در نهایت، در Native 4K/Ultra Settings/No RT، AMD Radeon RX 7900XTX و NVIDIA RTX 4090 می توانند نرخ فریم بالاتر از 60 فریم در ثانیه را همیشه بالا ببرند. همچنین می توانید با کاهش تنظیمات عملکرد قابل توجهی را افزایش دهید (اگرچه به دلایلی، High و Ultra در سیستم رایانه شخصی ما عملکرد مشابهی داشتند).

از نظر گرافیکی، Dragon Age: The Veilguard کاملا شگفت انگیز به نظر می رسد. همه شخصیت‌ها جزئیات بسیار بالایی دارند و موهایشان جزو بهترین‌هایی است که در یک بازی ویدیویی دیده‌ام. شخصیت‌های درون بازی باورنکردنی به نظر می‌رسند و به اندازه آنچه من در همه ویدیوهای YT دیده‌ام، به «کارتون» نزدیک نیستند.

ممکن است سبک هنری را دوست نداشته باشید، اما از نظر گرافیکی، عالی به نظر می رسند. محیط ها نیز شگفت انگیز به نظر می رسند و BioWare از بافت های بسیار باکیفیت استفاده کرده است. بازیکنان همچنین می توانند چند شی را از بین ببرند، که لمس خوبی است. این یکی از زیباترین بازی های رایانه شخصی است.همچنین شایان ذکر است که Dragon Age: The Veilguard از هیچ مشکل لکنت رنج نمی برد. حرکت ماوس نیز عالی است و من در طول آزمایش های گسترده خود هیچ تصادفی را تجربه نکردم.

در مجموع، Dragon Age: The Veilguard یکی از بهینه‌ترین بازی‌های PC در سال 2024 است. این بازی به‌راحتی بر روی سیستم‌های PC قدیمی‌تر اجرا می‌شود. در عین حال، می‌تواند از رایانه‌های شخصی قدرتمندتر با گنجاندن Ray Tracing نیز بهره ببرد. و، حتی بدون RT، این یکی از زیباترین بازی‌های PC در سال 2024 است. نه تنها این، بلکه از هیچ لکنت یا مشکل پایداری رنج نمی‌برد. همه چیز درجه یک احساس می شود. این ویترینی برای Frostbite Engine است، بنابراین به توسعه دهندگان برای ارائه چنین محصول صیقلی قدردانی می کنیم.

موسیقی و صداگذاری بازی Dragon Age The Veilguard عصر اژدها

در نهایت، چند کلمه در مورد بخش صوتی. The Veilguard به طور کامل به انگلیسی دوبله شده و فقط در متون با کیفیت نوشتاری عالی به ایتالیایی ترجمه شده است. با این حال، برای موسیقی متنی که علی رغم حضور هانس زیمر از پشت بام ها فریاد می زد، مایه شرمساری است، هرگز مضامین جذاب یا همراهی سخاوتمندانه ای را برای ما ارائه نمی دهد. و از آنجایی که یک فانتزی است، این فرصت کمی از دست رفته است.

جمع بندی

ما در سپتامبر گذشته پیش‌بینی کرده بودیم، Dragon Age: The Veilguard به همان اندازه که یکی از بهترین بازی‌های نقش‌آفرینی آخر سال است، ناقص است. ده سال پس از اپیزود Inquisition، استودیوی BioWare به ما ثابت می کند که هنوز استعداد غیرقابل انکاری در خلق شخصیت ها، زنده کردن آنها و بردن ما به دنیایی غنی و زنده دارد.

در مورد Dragon Age: The Veilguard چه چیزی باقی مانده است که قبلاً در این بررسی بسیار طولانی به آن هالایت نکرده ایم و با جزئیات توضیح نداده ایم؟ حماسه جدید BioWare ترکیبی عظیم، لایه‌ای، غول‌آسا و اغلب پرخاشگر از چیزهای مختلف است که ناامیدانه تلاش می‌کند چیزهای زیادی ارائه دهد، تا برای هر عاشق بازی‌های نقش‌آفرینی جذاب باشد، اما در انجام این کار واقعاً به هیچ وجه برجسته نمی‌شود.

با این حال، ما می خواهیم یک چیز روشن باشد: در نهایت تجربه نیز خوشایند است، قطعاً فراتر از انتظاراتی که در این ماه های اعلامیه و تریلر داشتیم، اما واقعاً هیچ چیز نمی تواند بازیکن را جذب کند و عنوان را به سطح بالایی برساند. از وزنه های سنگین این ژانر و این مایه شرمساری است زیرا فداکاری تیم توسعه در بسیاری از عناصر مانند عمق ساختاری، طراحی سطح، دیالوگ های گروهی، حتی یک سیستم رزمی که در نهایت می تواند سرگرم کننده باشد، اما کافی نیست، می درخشد. هرگز مانند این مورد، آیا بهتر بود حذف و دوباره حذف شود تا تجربه ای متمرکزتر و با ویژگی های بهتر ارائه شود.

با این حال، ساخت سناریوی آن انقلابی نیست و گیم پلی آن، هر چقدر هم که درست باشد، خطر ایجاد تفرقه در جامعه را به دنبال دارد. خوشبختانه، نوشته، موضوعات و مضامین پشت این فصل چهارم آن را به یک ماجراجویی بزرگ تبدیل کرده است. ما از سپتامبر اغلب در مورد آن فکر کرده ایم، اما بعد از این آزمایش، قرار نیست آن را فراموش کنیم. شاید انتظارات خیلی زیاد بود، اما ارزش ده سال انتظار را داشت.

نقاط قوت

هدایت هنری برتر و حالت‌های اجرای دقیق
یک ویرایشگر کاراکتر پر از گزینه های سفارشی سازی
یک فرمول نیمه خطی و نیمه اکتشافی که به خوبی کار می کند
لحظات حماسی با وجود یک داستان کلاسیک
تصمیمات و انتخاب هایی که تأثیرات زیادی دارند
پایانی به شدت جذاب  و احساسی
ماموریت‌های جانبی گاهی جالب‌تر از خط داستانی هستند
یک گروه واقعاً موفق از شخصیت ها
رویدادهایی که قابلیت تکرار بازی را تشویق می کنند
تعداد زیادی عنصر نقش آفرینی وجود دارد که بسیاری از آنها عمق غیرمنتظره ای دارند
 طراحی سطح بیشتر مناطق بسیار چالش برانگیز است
 دیالوگ با همراهان و لحظات کرال به خوبی نشان دهنده عصر اژدها است
 کوئست های زیادی وجود دارد و بازی می تواند بیش از 80 ساعت طول بکشد
یک نوشته و دوبلاژ عالی
تکنیک و هنر
بهترین سیستم مبارزه در استودیو

نقاط ضعف

اکشنی که تاثیر زیادی روی نقش RPG می گذارد
گیم پلی کمی سنگین که گاهی اوقات نامشخص است
عدم وجود عمق در مکانیک RPG
مشکلات ارگونومیک کوچک در نسخه کنسول