خرید بازی Silent Hill Downpour PS3 پلی استیشن  3 (پرداخت درب منزل-در محل)

معرفی بازی  Silent Hill Downpour PS3

بازی Silent Hill Downpour  یک بازی ترسناک و بقا است که بوسیله Vatra Games   توسعه یافته و توسط Konami  در سال 2012 برای پلتفرمهای Playstation 3 و XBOX 360 عرضه شده است.از بازی های مطرح این سبک میتوان بازی  Resident Evil 6 PS3   و بازی  Silent Hill Homecoming PS3   را نام برد.

در حال حاضر طرفداران زیادی هستند که برای بازگشت به سرچشمه های حماسه های تاریخی فریاد می زنند تا به دنبال آن هیجان ترس و وحشت باشند که به ژانر وحشت بقا دامن زد، به همین دلیل Silent Hill: Downpour  در بین طرفداران هیجان مجازی بسیار مورد انتظار بود. دیدن پایان یافتن این مجموعه به دست تیم واترا گیمز چک و نه تیم تاریخی Silent Team  (که بر کار نظارت داشت)، باعث شد بسیاری از طرفداران دماغ خود را بالا ببرند، بنابراین ما می خواستیم این عنوان را امتحان کنیم تا ببینید آیا بازی های ترسناک واقعاً در معرض خطر هستند یا خیر. وقت آن رسیده است که از مه این قسمت جدید برند معروف Konami  عبور کنیم.

داستان بازی  Silent Hill Downpour  پی اس 3

ماجراجویی ما با یک رویا شروع می شود، به طور دقیق نوعی کابوس، که در آن شخصیت اصلی بازی، مورفی پندلتون، در مرحله ای که به عنوان یک آموزش عمل می کند، با سایه های گذشته خود روبرو می شود. مورفی زندانی است که باید به زندان دیگری منتقل شود، بنابراین او با دیگر زندانیان سوار اتوبوس می شود و به سلول جدیدش می رود. به نظر می رسد همه چیز خوب پیش می رود، که ناگهان حواس راننده پرت می شود و از جاده خارج می شود. این حادثه آغاز کابوس بیداری ما خواهد بود. برنامه نویسان بدون کاوش در داستان های فرعی جایگزین، طرح داستان را حول محور قهرمان داستان و دیدگاه های او ایجاد کرده اند، بنابراین مورفی به تنهایی کانون وقایع خواهد بود.

برخوردهای پراکنده با معدود «ساکنان» سایلنت هیل به تدریج او را متوجه دلایل «سفر» خود می کند که به هیچ وجه تصادفی نیست. طبق معمول، این کفاره گناهان فرد خواهد بود، که باعث می شود مورفی ابتدا خاطرات وحشتناک کودکی را دوباره زنده کند، سپس وقایعی که منجر به جدایی خانواده و تمایل او به انتقام شد. سفری به ناخودآگاه قهرمان داستان که اغلب ما را به این سوال سوق می دهد که آیا ما نه تنها شاهد بخشی از تخیل او (یا وجدان او) هستیم.

تریلر بازی Silent Hill Downpour ps3

اما ما قصد نداریم چیزی بیشتر از این را فاش کنیم، زیرا Silent Hill Downpour  عناصر کلیدی روایت را به روشی تقریباً خشمگین می‌نوشد و باعث می‌شود تا نیمی از ماجرا را ناپدید بدانیم. هنگامی که عناصر کافی برای شروع ساختن تصویری از رویدادها در اختیار ما قرار می‌گیرد، علاقه به آنها سر به فلک می‌کشد و ما را تا انتها روی صندلی‌هایمان می‌چسبانیم. این سیاست "پس انداز" که به احتمال زیاد تصمیم به حفظ تعلیق گرفته بود، به زودی ثابت شد که یک شمشیر دو لبه است.

تمام ناگفته ها و تمام اطلاعات ارائه شده به بازیکن در "نیمه راه" (یا حتی سه چهارم) ساعات اولیه بازی را در بعضی مواقع خسته کننده می کند، جایی که شما به طور جدی خطر می کنید که پیشرفت را رها کنید از ترس اینکه در پایان بازی خود را پیدا کنید. یک پیشرفت، تا نقطه عطف، کاملا نامنسجم به نظر می رسد و حتی پس از ترکیب مجدد پازل، به دلیل ظهور بسیار تاخیری آن، برخی از جزئیات مبهم و بی معنی باقی می مانند. بنابراین، روایت تنها تا حدی کار می‌کند و فیلم‌نامه‌ای دقیق و کاملاً محکم و قانع‌کننده را ارائه می‌کند، اما در قسمت پایانی که به نظر می‌رسید حتی یک فوریت حداقلی را در نتیجه‌گیری می‌بینیم، بیش از حد نامتعادل نشان می‌دهد.

وجوهی که با توجه به شخصیت پردازی موثر قهرمان داستان که تمامیت درونی رنجور و خش دارش به خوبی ظاهر می شود، طعم تلخی را در دهان می گذارد، البته فقط از نیمه دوم ماجراجویی شروع می شود. از این منظر، فقدان یک بازیگر حمایت کننده در خور ویولن اول احساس می شود، کسی که بتواند به طور مؤثری نوازنده را از همان لحظات اولیه با متن ادغام کند. و تیم باید از آن آگاه بوده باشد، زیرا ما برخی از ویژگی‌ها را در شکل یک پستچی مرموز می‌یابیم که هر از گاهی گزیده‌هایی از اطلاعات را در اختیار ما قرار می‌دهد. با این حال، حتی برای داستانی پر از رمز و راز مانند این، خیلی کم به نظر می رسید.

آخرین یادداشت، این بار به شدت در حاشیه، مربوط به خود سایلنت هیل است. به نظر می‌رسد که شهر بسیار معروفی که در حال حاضر نقش برزخ برای ارواح رنج‌دیده را بر عهده گرفته است: وظیفه‌ای که ثابت می‌کند برای آن بسیار مؤثر است، اما در آن فضاهای پرتأثیر آن تقریباً هدر رفته است. در واقع، ایده درج یک پیوند حداقلی بین قهرمان/ها و شهروند کنار گذاشته شده است و آنها را به نقشی، به نظر ما، کمی حاشیه‌تر از آنچه لازم است، واگذار می‌کند. در هر صورت، این یک جنبه حداقلی برای کمال گرایان واقعی است، که ما هرگز رویای سنجش آن را هنگام محاسبه نقاط قوت و ضعف نمی بینیم. بودجه ای که بخش روایت از آن به خوبی بیرون می آید، با توجه به اینکه، با وجود همه چیز و در عین حال که به صبر زیادی نیاز دارد، طرح درگیر و راضی می کند.

گیم پلی بازی Silent Hill Downpour Playstation 3

با در نظر گرفتن گیم پلی Silent Hill Downpour  متوجه می شویم که چگونه این فصل نزدیک ترین فصل به اولین Silent Hill  است. بنابراین فضای بزرگی برای اکتشاف، که ما را درگیر جستجوی سرنخ‌هایی در مورد دلایل حضورمان در سایت می‌کند. نقشه بلافاصله وسعت بزرگی را که در اختیار داریم، شامل کل سایلنت هیل (و اطراف آن) به ما نشان می دهد. شگفتی و حیرت اولیه برای چنین محیط وسیعی بلافاصله توسط موانع کلاسیک (پرتگاه ها و موانع) کاهش می یابد که مانع از استفاده راحت از شبکه جاده های شهری می شود. برای دستیابی به اهداف که هر از گاهی گزارش می شود، باید از میان آوار، باغ ها، صحن ها و ساختمان های متروکه راه خود را طی کنیم و کوتاه ترین راه را تا خط پایان با دستان خود به دست آوریم.

این سرگردانی، اغلب به صلاحدید بازیکن، منبعی از حداکثر لذت و همچنین حداکثر ناامیدی در طول ماجراجویی خواهد بود. خوشبختی در درجه اول در حس نوستالژی برای مولد سریال، با پیاده روی فراموش نشدنی او در جستجوی دارو و گلوله به وجود می آید. ثانیاً با اسرار زیادی که در شهر آشکار می شود. اگرچه این تکالیف کاملاً از طرح اصلی جدا هستند و گاهی اوقات اهمیت کمی دارند (مثلاً بازیابی و بازگرداندن اشیاء دزدیده شده در داخل یک ساختمان)، این تکالیف تغییرات جالبی را در پیشرفت اصلی ارائه می دهد، با پازل های اختصاصی، اغلب نسبتاً پیچیده و عجیب و غریب. ما در اولین سایلنت هیل مطلقاً در سطح پیانو نیستیم، اما سبک برخی از پازل‌ها پیچیدگی برخی از پازل‌های مدرسه قدیمی را به یاد می‌آورد و باعث می‌شود که نوازنده واقعاً تحسین شود، به خصوص اگر قدیمی باشند.

این تکالیف ثانویه (و همان کاوش دقیق در هر گوشه و کناری)، سپس، می‌توانند رویدادهای مربوط به گذشته سایلنت هیل، برخی از شخصیت‌هایی را که با آنها ملاقات یا لمس خواهیم کرد و - حداقل - به گذشته روشن کنند. خود مورفی، به طور موثری پس‌زمینه روایت را غلیظ می‌کند.

با این حال، ما همچنین به یک بخش منفی مرتبط با مؤلفه اکتشافی اشاره کرده ایم: کسالت. اگر مکانیک «سیلنت هیل» 10-12 سال پیش می توانست خیلی خوب کار کند، امروز، اصولاً نمی توانیم همین را بگوییم. ترکیبی بین راه رفتن پراکنده قهرمان داستان و حضور مداوم یک مه غلیظ، اغلب ما را مجبور می‌کند که به جلسات کاوش بسیار طولانی و «خالی» برویم، حتی فقط برای یافتن راه رسیدن به هدف بعدی، همراه با آمدن و رفت‌وآمدهای خسته‌کننده - به دلیل ضعف. دید - در دو طرف یک جاده. بنابراین، از این منظر، ابزارهای لازم برای تصمیم به ترک سرگردانی برای وقف خود به ماجراجویی اصلی و بالعکس وجود ندارد.

یک نقص اغلب سنگین در محاسبه بازیگوشانه جهانیوجود دارد. از این نظر وقتی در ساختمان‌های اصلی (بیمارستان‌ها، مدارس، کلیساها...) قرار بگیریم، وضعیت بهتر می‌شود، جایی که طبق معمول، ریسمان اصلی روایت در آنجا شکل می‌گیرد. در این بخش‌ها، «ترفندهای تحقیقی» مانند ردپای خون و مواردی از این دست به جلوگیری از لحظات بن‌بست طولانی‌مدت اغراق‌آمیز کمک می‌کند، راه‌های پیش‌رو را با ظرافت نشان می‌دهد و در هر صورت بخش زیادی از کار را به روحیه مشاهده‌گر گیمر واگذار می‌کند. وضعیت مشابهی برای پازل های پیچیده تر، که در مجاورت آنها یادداشت ها و هر چیز دیگری که برای به حرکت درآوردن روح شهود لازم است را خواهیم یافت.

مراحل ماجراجویی اصلی، مانند هر سایلنت هیل که به خود احترام می گذارد، با بازدیدهای نه چندان خوشایند از زندگی پس از مرگ، یعنی بعد موازی که در آن پوسیدگی شهر آشکار می شود، در هم آمیخته خواهد شد. در اینجا شاید تازه‌ترین مؤلفه را در Silent Hill Downpour  تجربه کنیم، که اغلب با میان‌آهنگ‌هایی که اغلب آدرنالین ترشح می‌کنند، مواجه می‌شویم تا از تاریکی اسرارآمیز فرار کنیم. البته، انواع موانع (مکابو) وجود خواهد داشت: از دیواره‌های خوشه‌ها گرفته تا فواره‌های صفرا از اجساد به‌قلم کشیده، عبور از دژاوو پیوسته (مثلاً راهروهایی که بی‌پایان خود را تکرار می‌کنند)، ما بیمارترین بخش حماسه را تجربه خواهیم کرد.

با وجود عدم قطعیت ها (که تقریباً فقط به سیستم جنگی محدود می شود) تقریباً پانزده ساعت لازم برای تکمیل کل ماجراجویی (از جمله ماموریت های ثانویه) بسیار خوب جریان خواهد داشت و موقعیت های متقاعد کننده و مجموعه ای از معماها را نشان می دهد که هر چیزی جز پیش پا افتاده است. برای عدم جوانسازی مراحل اکتشافی بسیار بد است، که همچنین قابلیت تکرار تضمین شده توسط چهار پایان جایگزین را که توسط چهار گزینه Quick Time-type  ارائه شده در طول پیشرفت تعیین شده است، فلج می کند.

گیم پلی بازی عمدتاً در مراحل اکتشافی توسعه می یابد که در آن باید به دنبال سرنخ ها یا ابزارهای مفیدی برای ادامه کار باشید. از این منظر، جستجوی دقیق در هر گوشه از مکان‌ها ضروری است تا در مقابل برخی از پازل‌ها گیر نکنیم. علاوه بر تحقیق و اکتشاف، حضور دشمنان نیز گویای آن خواهد بود. حریفان به صورت پراکنده ظاهر می شوند و هرگز بلعیدن آن خیلی سخت نخواهد بود و با بخش های کنجکاوی همراه خواهند شد که در آن باید از خلاء تاریکی فرار کنیم که سعی می کند در لحظات خاصی از طرح ما را ببلعد.

بنابراین نشان داده می‌شود که Silent Hill: Downpour  از نظر مفهومی به فصل‌های اول سری نزدیک‌تر است و به پازل‌ها و فضاهای بازی اهمیت بیشتری می‌دهد تا مراحل اکشن خالص، و در ابتدا این تصور را ایجاد می‌کند که می‌تواند حماسه را به داستان بازگرداند. شکوه های یک آب و هوا با این حال، خیلی بد است که با وجود مفهوم نسبتاً هوشمندانه ای که توسط بچه های Vatra Games  ابداع شده است، عنوان دارای مشکلات بسیار آشکاری با پد در دست است.

جدیدترین بازی کونامی شبیه یک اکشن کلاسیک سوم شخص با دید از پشت به نظر می رسد، با قابلیت استفاده از d-pad  برای کار با برخی اشیاء مانند مشعل، فندک و کیت پزشکی همیشه حاضر و کلیدی برای حمله و دفاع. با این حال سیستم رزمی چه از نزدیک و چه از راه دور دارای مشکلات جدی است. مورفی می‌تواند سلاح‌های متعددی را در تنظیمات پیدا کند، مانند سنگ‌ها، میله‌های چوبی یا فولادی، هاشورها و موارد دیگر.

در تئوری، برنامه نویسان یک سیستم سایش ابزار را وارد کرده اند که پس از استفاده زیاد از بین می رود، اما حیف است که همه چیز را به درستی پیاده سازی نکرده اند و در نتیجه خرابی بسیار تصادفی ظاهر می شود. بدتر از آن، به نظر نمی رسد آسیب وارد شده به هیولاها تحت تأثیر آیتم مورد استفاده قرار گیرد. من سیستم هدف گیری را از راه دور بهبود نمی دهم که خیلی بد است. این واقعیت که گلوله واقعاً نادر است، تقریباً چیز خوبی است.به همه اینها باید هیولاهایی را اضافه کنیم که طبق الگوهای اولیه حمله می کنند و در محیط های باز به راحتی قابل اجتناب خواهند بود. علاوه بر این، آن معدود دشمنانی که ما با آنها روبرو خواهیم شد به ندرت نشان دهنده یک خطر جدی هستند که در یک وحشت بقا جدی است، زیرا تنش را پایین می آورد.

یک عنصر جانبی که برای شکارچیان اهداف و غنائم نباید دست کم گرفته شود، ماموریت های ثانویه هستند که به شیوه ای غیراصولی و اجباری در متن قرار داده شده اند، اما همچنان می توانند طول عمر Silent Hill: Downpour  را افزایش دهند. این چیز استثنایی نیست، ما در مورد جستجوی گشت های پلیس در خیابان های مه آلود شهر، باز کردن قفس پرندگان یا جمع آوری اشیاء کمیاب مانند مدال ها یا فیلم های قدیمی صحبت می کنیم، همه وظایف مربوط به کاوش است.

گرافیک بازی  Silent Hill Downpour  پلی استیشن 3

اگر قابلیت پخش عنوان فقط تا حدی اتمسفرهای عالی و طرح زیربنایی را خراب کند، تحقق فنی فقط کافی است محصول را به‌ویژه روشی که Vatra Games  نتوانسته از Unreal Engine 3  که اکنون آزمایش شده است استفاده کند، کافی باشد. به محض شروع بازی متوجه توجه قابل توجهی به جزئیات چهره ها خواهید شد، حیف که به محض اینکه شخصیت ها شروع به صحبت کنند همه چیز به شدت تغییر می کند. همه شخصیت‌های بازی، از جمله مورفی، به شیوه‌ای چوبی و غیرقابل باور متحرک هستند و نه تنها در داخل بازی، بلکه در صحنه‌های مختلف، که اغلب حس تماشای یک فیلم b را به ذهن متبادر می‌کنند، با کمی روان حرکت می‌کنند.

بدتر از همه، هیولاهایی وجود دارند که بسیار متنوع نیستند و به طور قطعی به روشی سطحی و غیرقابل قبول ساخته شده اند. در تمام سرگردانی‌هایمان، دشمنی را نخواهیم یافت که در خور توجه باشد، که بتواند ما را بر روی صندلی‌مان بپرد. از سوی دیگر، مکان‌های مختلف به شیوه‌ای نوسانی ارائه می‌شوند، با برخی از جزئیات داخلی با جزئیات فراوان، و برخی دیگر کاملاً خالی، در هر صورت با بافت‌هایی با کیفیت نه چندان عالی. برای تکمیل بخش فنی، موسیقی بازی از آن مراقبت می کند، بهترین جنبه محصول با وجود اینکه دیگر توسط مورخ آکیرا یامائوکا ویرایش نمی شوند.

سایلنت هیل داونپور، با کمی شگفتی، توسط موتور Unreal Engine  که اکنون در همه جا حاضر است هدایت می شود، در نسخه ای که دور از بهینه سازی است. تیم یک مدل سازی چند ضلعی بسیار خوب را به ما نشان می دهد (اگرچه بیان چهره ها را در نظر نمی گیرد - بسیار دقیق اما به روشی نسبتاً ابتدایی متحرک شده است) تا سپس به سمت بخش انیمیشن قابل تجدید نظر حرکت کنیم، با حرکات اغلب پراکنده و منفصل و مشکلات شدید در تشخیص برخورد .

بنابراین، تعداد زیادی نفوذ متقابل چند ضلعی تنها نوک کوه یخ یک بخش است که تقریباً به طور کامل باید بررسی شود، در حالی که یک نگاه گسترده تر به ما نشان می دهد که چگونه بافت، که اغلب توسط مه های سایلنت هیل پوشانده می شود، فراز و نشیب های نسخه های مختلف را نشان می دهد. بنابراین بخش بصری بسیاری از جذابیت های تضمین شده توسط اتمسفرهای بیگانه معمولی Silent Hill  و تضمین شده توسط مدیریت روشنایی خوب و اثرات ذرات دلپذیر برای شبیه سازی مه، گرد و غبار و غیره را از دست می دهد.

صداگذاری و موسیقی بازی سایلنت هیل دانپور پلی استیشن 3

خوشبختانه، تمام آن مصلحت‌هایی که برای درگیر کردن بازیکن بیشتر طراحی شده‌اند، از سهم شیر مراقبت می‌کنند. ما به نمونه های محیطی اشاره می کنیم، با صدای جیر جیر، جیغ، گریه و هر آنچه برای حفظ تنش لازم است. به ترفندهای "هنری" مانند بهره برداری از یک گور رانده شده و اغلب قادر به لمس پنهان ترین رشته های احساسی پخش کننده ویدیو. و در نهایت به همه آن «یافته‌ها» (جسدهایی که در سیم خاردار پیچیده شده‌اند، تاب‌هایی که تبدیل به مردان حلق‌آویز می‌شوند، ویلچرهای همه جا...) که می‌توانند باران را زیر پوست ببرند، به گونه‌ای که تنها چند بار در این نسل تجربه شده است.

این تولید درهای خود را با یک موسیقی متن دلپذیر می بندد که از نمونه های بالا، سکوت ها و آهنگ های جذابی که در رادیو تکرار می شود، ساخته شده است. به این محاسبه باید یک دوبله عالی به زبان انگلیسی اضافه کرد که با زیرنویس ایتالیایی همراه است که اغلب بسیار شیرین است و قادر به انتقال همان ویژگی های احساسی نیست.

جمع بندی

Silent Hill Downpour  یک بازی با فضایی بالاتر از حد متوسط ​​است و دارای بخش‌های کاوش واقعاً قابل توجه است. برنامه نویسان در چندین مرحله موفق شده اند تا به طور ماهرانه برخی از بهترین ویژگی های فصل های اول این مجموعه را با هم ترکیب کنند، بنابراین حیف است که تحقق فنی و مکانیک بازی مرتبط با بخش های اکشن محصولی را که مطمئناً سزاوار توجه بیشتری بود، خراب کند. حتی در این حالت Downpour  یک خرید تقریباً اجباری برای طرفداران حماسه است که باید با آگاهی از محدودیت های فنی و مفهومی آن به آن نزدیک شوند.

چند ایراد بیش از حد، هم در بخش فنی و هم در انتخاب‌های روایت و - هرچند حداقل - در گیم‌پلی، با این حال، به نظر می‌رسد که به ما نشان می‌دهد که چگونه حتی کونامی دیگر علاقه‌ای به تمرکز قاطع بر روی برند ندارد، که در نتیجه موفق نمی‌شود. تحت تاثیر قرار دادن به طریقی "جهانی". مایه شرمساری واقعی از زمانی که داستان به ما ارائه شده است، داشتن صبر و حوصله برای همگام شدن با آن، متقاعد می کند، و پیشرفت، با پازل ها و جلسات پر هرج و مرج در زندگی پس از مرگ، از ابتدا تا انتها کار می کند. به طور خلاصه، یک موهبت واقعی برای طرفداران قدیمی که هنوز آن مقدار از استحکام و کیفیت را در همه بخش ها ندارند تا بتوانند از آن عبور کنند و آنچه را که می توانند به بازار نشان دهند. هنوز ارزش یک بازی بقا واقعی را دارد.

Green Locker Passwords

Secret Endings

پایان ها

بازی در مجموع دارای 6 پایان است: 4 پایان عادی و 2 پایان خاص. 4 پایان معمولی با امتیاز (کارما) که در طول یک راهپیمایی به دست آورده اید و تصمیم شما در طول مبارزه نهایی تعیین می شود. امتیاز ذکر شده یک مشخصه پنهان است و با اقدامات و انتخاب های شما در طول دو کات سین در بازی مشخص می شود، چه به سمت خوب یا بد بروید. سه لحظه وجود دارد که امتیاز شما را افزایش یا کاهش می دهد:

صرفه جویی در دشمنان ناتوان امتیاز شما را افزایش می دهد و کشتن آنها را کاهش می دهد

تلاش برای نجات کانینگهام در دره امتیاز شما را بالا می برد و او را پایین می آورد

تلاش برای کنسول جی پی ساتر در Devil's Pit  امتیاز شما را بالا می برد و تمسخر او را پایین می آورد. 

بر اساس امتیاز شما ممکن است یکی از پایان های خوب یا یکی از بد را دریافت کنید.

Ending A – Forgiveness

پایان الف - بخشش

الزامات:

آنه را با امتیاز کارما مثبت در نظر بگیرید و او را ببخشید.

شرح:

فلش بک رویدادی را نشان می دهد که در اتاق دوش زندان بین مورفی، فرانک و سیول رخ داده است. بعد از اینکه متوجه شد که فرانک همان شخصی است که سول از او می خواهد مورفی را بکشد، از انجام آن سرباز می زند. در پاسخ به این، سول هم مورفی و هم فرانک را شکست می دهد. در صحبت های عصبانی خود با مورفی، او سپس فاش می کند که این او بود که باید ناپیر را تمام می کرد، زیرا مورفی خودش نمی توانست آن را کامل کند. سپس سول با شیو مورفی به گردن فرانک ضربه می زند و از مورفی برای حمله دعوت می کند. مورفی از فرانک طلب بخشش می کند.

صحنه به زمان حال برمی گردد. آن متوجه می شود که این مورفی نبوده که مسئول مرگ پدرش بوده و او را می بخشد. در آغوش می گیرند و لحظه ای بعد خود را در ساحل دریاچه می یابند. کانینگهام با رادیو تماس می گیرد و گزارش می دهد که او خوب است و مورفی پندلتون مرده است. سپس به پندلتون اجازه می دهد تا به جنگل فرار کند.

Ending B – Truth & Justice

پایان B - حقیقت و عدالت

الزامات:

آنه را با امتیاز کارما منفی در نظر بگیرید و او را ببخشید.

شرح:

فلاش بک وقایعی را نشان می دهد که در اتاق دوش زندان بین مورفی، فرانک و سیول رخ داده است. مورفی پس از اینکه متوجه شد که فرانک همان شخصی است که سول می‌خواهد او را بکشد. در پاسخ به این، سول هم مورفی و هم فرانک را شکست می دهد. در صحبت های عصبانی خود با مورفی، او سپس فاش می کند که باید ناپیر را تمام می کرد، زیرا مورفی خودش نمی توانست آن را کامل کند. سپس سول با شیو مورفی به گردن فرانک ضربه می زند و از مورفی برای حمله دعوت می کند. مورفی از فرانک طلب بخشش می کند.

صحنه به زمان حال برمی گردد. آن متوجه می شود که این مورفی نبوده که مسئول مرگ پدرش بوده و او را می بخشد. آنها در آغوش می گیرند و لحظه ای بعد خود را در محل تصادف حمل و نقل زندان می بینند. هوا بارانی است. آن از مورفی برای حقیقت تشکر می کند و به او اجازه می دهد تا زمانی که پشتیبان پلیس به محل می رسد، برود.

مدتی بعد آن به زندان باز می گردد. او در حالی که یک اسلحه پشت سرش نگه داشته است در دفتر زندان به سویل نزدیک می شود و نشان پلیس فرانک را به او پرتاب می کند و می گوید که آنها باید "صحبت کنند".

Ending C – Full Circle

الزامات:

Anne  را با نمره کارما مثبت بکشید.

شرح:

فلاش بک مورفی را نشان می دهد که در کنار فرانک مجروح زانو زده و او را با ضربه چاقو به او پایان می دهد. او می ایستد و ناگهان دو جسد - جسد فرانک و آن - را روی زمین می بیند. او شیو را رها می کند و شروع به داد و فریاد می کند که متوجه می شود چه کرده است. مورفی سپس تپانچه فرانک را می گیرد و سعی می کند خودکشی کند، اما به جای مرگ، خود را در سلول ندامتگاه Overlook  در ابتدای سطح حبس می کند، به این معنی که محکوم است دوباره همه چیز را پشت سر بگذارد.

Ending D – Execution

الزامات:

Anne  را با نمره کارما منفی بکشید.

شرح:

مورفی در یک اتاق اعدام نشان داده می شود. او به دلیل غرق شدن پسرش چارلی و همچنین به خاطر قتل افسر فرانک کولریج در جریان شورش زندان اعدام شده است. سول به اعدام نگاه می کند و آخرین کلمات مورفی را می پرسد. مورفی پاسخ می دهد: "تو را در جهنم می بینم... کیک کوچک". سپس مجازات اعدام با تزریق مرگبار اجرا می شود و به زندگی مورفی پایان می دهد.