خرید بازی Rule Of Rose PS2 پلی استیشن 2 ( پرداخت درب منزل – در محل)

معرفی بازی Rule of Rose PS2

بازی Rule Of Rose یک بازی وحشت – بقا و معمایی است که توسط Punchline توسعه یافته و در سال 2006 به طور انحصاری برای پلی استیشن 2 منتشر شده است.از بازی های محبوب این ژانر میتوان به Haunting Ground و بازی Clock Tower 3 اشاره کرد.

من معمولاً کسی نیستم که این را بگویم. فقط... خوب... ژاپنی ها عجیب هستند. کجای دیگر بازی ای ساخته می شد که در آن شخصیت اصلی یک زن بیست و چند ساله باشد که توسط بچه ها ربوده می شود و سپس مجبور می شود کارهای مختلفی را انجام دهد تا توسط آنها کشته نشود، همه اینها به این دلیل است که او یک دختر بسیار شیطون بوده است.

با وجود فرض کمی باورنکردنی Rule of Rose پلی استیشن 2 یک عنوان بسیار شیک در سبک ترسناک بقا است که کاری را انجام می دهد که اکثر عناوین این ژانر برعکس آن انجام می دهند. این حاکی از خشونت و خشونت زیادی در جهت تمرکز بر عناصر روانی بیشتر است. به عبارت دیگر، جایی که رزیدنت اویل لحظات پرخاشگری و پرش زیادی دارد، Rule of Rose همیشه وحشتناک است.

 تریلر بازی Rule Of Rose ps2

 داستان بازی Rule of Rose پلی استیشن 2

داستان ما که در دهه 1930 در بریتانیای کبیر اتفاق می‌افتد (به هر حال، کم و بیش) حول یک دختر جوان (نوزده ساله) به نام جنیفر می‌چرخد، که در حالی که در حال رفتن به جایی با اتوبوس است، خود را در یک یتیم خانه می‌بیند. تحت سلطه "اشراف زادگان مداد رنگی قرمز"، گروهی از دختران جوان که جنیفر را مورد آزار قرار می دهند. جنیفر برای سرگرمی های شخصی اشراف زادگان مجبور به تحمل شکنجه های مختلف می شود و به جز سگش براون، او واقعاً دختری فقیر، غمگین، تنها و بدشانس است. چیزی که بازی هر بیست دقیقه به ما یادآوری می کند.

حالا موضوع اینجاست و من سعی خواهم کرد این را به کمترین میزانی که می توانم بیان کنم: Rule of Rose یکی از بهترین داستان هایی است که من در یک بازی ویدیویی در پنج سال اخیر دیده ام. . این بازی کمتر از داستان سرایی و نمایش و بیشتر از طنین عاطفی و استنتاج استفاده می کند تا داستانی ترسناک از آزار عاطفی و فیزیکی، عشق و نفرت را روایت کند و این کار را به طرز تحسین برانگیزی انجام می دهد.

جنیفر یک شخصیت کاملاً دلسوز است، و حتی وقتی متوجه می‌شویم که او، مانند همه در Rule of Rose، آلوده است، می‌فهمیم که چرا او کاری را که انجام می‌دهد، و چه احساسی در او ایجاد می‌کند. برخی از ساده‌ترین صحنه‌های بازی فوق‌العاده قدرتمند هستند و بازی به‌طور ماهرانه مفاهیمی را که معمولاً در بازی‌های ویدیویی به آن پرداخته نمی‌شود، بررسی می‌کند. از دست دادن بی گناهی، سوء استفاده جنسی، عشق و طرد، و عذاب و آزار، همه در اینجا، و استادانه به آن پرداخته می شود.

نکته زیبا این است که بازی هرگز واقعاً نیازی به توسل به اهداف پوچ برای رساندن هدف خود احساس نمی کند. وقتی جنیفر از خواب بیدار می شود، به یک ستون بسته شده، سرتاسر با مداد رنگی قرمز کشیده شده، با مداد رنگی در دهانش، ما متوجه می شویم. ما درک می کنیم که چگونه او مورد آزار و اذیت و تحقیر قرار گرفته است، می دانیم که او چقدر به شدت به دوستان و توجه می خواهد، و می دانیم که چرا کارهایی را که انجام می دهد انجام می دهد.

گیم پلی بازی Rule of Rose پی اس 2

مانند تمام عناوین ترسناک بقا، شما در محیط های عجیب و غریب که نور ضعیفی دارند در جستجوی آیتم هایی که برای زنده ماندن نیاز دارید، سوم شخص پرسه می زنید، به آنچه در حال وقوع است برسید و آن را متوقف کنید. Rule of Rose فرقی نمی کند، به جز اینکه به جای تلاش برای یافتن اینکه چرا زامبی ها ناگهان در حال دویدن هستند، باید خرگوشی را پیدا کنید که از داخل یک دریگیبل فرار کرده است، یا یک پروانه را برای هدیه گرفتن شکار کنید.

چیزی که Rule of Rose را متمایز می‌کند این است که در بیشتر موارد بهتر است از مبارزه اجتناب کنید و بسیاری از مواردی که در بازی نیاز دارید توسط شما پیدا نمی‌شود، بلکه سگتان آن را پیدا می‌کند. اجتناب از مبارزه معمولاً چیزی است که در اوایل بیشتر عناوین ترسناک بقا اتفاق می افتد - تا زمانی که تفنگ ساچمه ای یا مهمات کافی را پیدا کنید که نگران هدر دادن چند کلیپ در هیولاهای بعدی نباشید. در Rule of Rose، دشمنان، زمانی که ظاهر می شوند، اساساً بی پایان هستند، بنابراین دویدن تقریباً تنها گزینه شماست.

این خوب و بد است. خوب است زیرا با شخصیتی که دقیقاً دختر پوستر ستاره اکشن بعدی نیست، مطابقت دارد و با احساس بی‌درماندگی و سردرگمی که بخشی از بازی است، بسیار سازگار است. بد است زیرا کنترل ها به طور کلی، و به طور خاص برای مبارزه، به نوعی مانند تلاش برای انجام عمل جراحی مغز با یک جفت دستکش ضخیم هستند. مطمئناً می توان آن را انجام داد، اما چرا می خواهید؟

 اگر بتوانید به طور کامل از مبارزه در بازی صرف نظر کنید، این کار را نمی‌کنم، اما مواقعی وجود دارد که فقط باید بجنگید. بیشتر مشکل به این دلیل است که در بهترین حالت، چیدن حملات خود دشوار است، که فکر نمی‌کنید مشکلی باشد زیرا تمام چیزی که دارید، سلاح‌های سرد هستند. خوب است که می بینید شخصیت شما به شکلی کاملاً بی تأثیر از بین می رود، و وقتی به آن فکر می کنید تا حدی منطقی است، اما در عین حال در بهترین حالت باعث می شود ضربه زدن به چیزها شانس بیاورد. با این حال، از جنبه مثبت، بیشتر چیزهایی که به شما حمله می‌کنند، آسیب زیادی وارد نمی‌کنند، بنابراین حتی اگر مبارزه به نوعی بی‌رحمانه است، حداقل بسیار بخشنده است.

بنابراین شما تا حد امکان از مبارزه اجتناب می کنید، این بدان معناست که بخش عمده ای از بازی حول چیز دیگری می چرخد، به احتمال زیاد حل معما. پیچ و تاب خوبی که برای یافتن قطعات مورد نیاز برای حل این معماها ایجاد شده است این است که شما یک بینی مفید روی چهار پا برای ردیابی چیزها دارید.

در اوایل بازی، براون را پیدا می‌کنید، نوعی مات برنزه رنگ که همراه وفادار شماست، مهاجمان حواس‌شان را پرت می‌کنند و صادقانه هر بویی که به او می‌دهید دنبال می‌کنند. در حالی که این یک مفهوم بدیع است، مانند بسیاری از بازی‌های ویدیویی، استفاده از آن کمی بیش از حد می‌شود، و در نهایت فقط کافی است قهوه‌ای رایحه هر چیزی را که انتخاب می‌کنید پیدا کند تا مورد یا مکانی بعدی را که قرار است پیدا کنید.

بدتر از آن این است که شما نمی توانید بیشتر این موارد را به تنهایی پیدا کنید، بنابراین مگر اینکه از سگ برای یافتن چیزی استفاده کنید، نمی توانید فقط با سرگردانی با آن روبرو شوید. نیازی به گفتن نیست که در این بازی آیتم های مخفی زیادی وجود دارد.

 تنها بخش واقعا بد دیگر در مورد کنترل ها این است که برخی چیزها دارای یک منطقه فعال سازی بسیار گسترده هستند، بنابراین می توانید سعی کنید گوشه ای از اتاق را بررسی کنید و به طور تصادفی در را باز کنید یا به یک مورد نزدیک که قبلاً بررسی کرده اید نگاه کنید. مکان‌های زیادی وجود ندارد که این مشکل ایجاد کند، اما این اتفاق می‌افتد.

گرافیک بازی Rule of Rose قانون گل رز

از گلبرگ های گل رز استفاده شده در صفحه عنوان گرفته تا بیان و انعطاف پذیری در چهره افراد گرفته تا نقاشی های گچی روی منوهای فرعی و کتاب های کودکان که به نظر شما Rule of Rose از نظر بصری خیره کننده و کاملاً آزاردهنده است. به دلیل ترکیب یکپارچه سبک های بصری و فقط لمس مناسب برای کاهش همه چیز بسیار مؤثر است. شما نه تنها یک موقعیت ترسناک دارید، یک دسته از کودکان در یک یتیم خانه ظاهراً متروک، بلکه به اندازه کافی عناصر بازی ساده و معصومانه دوران کودکی (نقاشی های گچی خیالی، ماسک های کیسه کاغذی، و علائم و حروف در مداد رنگی) برای ساختن چیزها وجود دارد.

از یک طرف شما یک احساس فانتزی سبک دارید، اما در مقابل آن میزی با دسته ای از چاقوی جراحی خونی است. حتی بدتر از آن، و این باید عمدی باشد، بسیاری از سکانس‌های کات شده فیلم دارای عنصری از جنبه جنسی هستند، در واقع هیچ چیز آشکاری نیست، فقط ضربه‌های کمی مانند فوکوس یا زاویه دوربین، یا وضعیت بدن یا زبان بدن شخصیت ها. بنابراین شما نه تنها این حس عذاب قریب الوقوع، یا شاید پایان آشفته چیزهای کودکانه را احساس می کنید، بلکه این حس را نیز دارید که چیزی در مورد آنچه در حال وقوع است درست نیست.

تا آنجا که از نظر فنی، گرافیک برای آنچه که انتظار داشتید یک عنوان اقتصادی باشد، شگفت انگیز است. این شرکتی است که هرگز نامش را نشنیده‌اید، از Atlus که معمولاً فیلم بصری بعدی را تولید نمی‌کند، بنابراین دیدن چنین بافت‌های دقیق، به‌ویژه روی لباس و مو، کمی تعجب‌آور است. مدل شخصیت ها نیز فوق العاده هستند. همانطور که در بالا ذکر شد، حالات چهره در این شخصیت ها تقریباً عالی است.

 دیدن چهره یک دختربچه از ترس و تقریبا گریه کردن به شادی شیدایی در عرض چند ثانیه، نه تنها دلهره آور است، بلکه دیدن انجام آن از نظر گرافیکی چیزی است که تعداد کمی از استودیوها به آن دست یافته اند. تنها انتقاد واقعی که می توانم به گرافیک وارد کنم این است که گهگاه به طرز ناخوشایندی بر روی شخصیت ها نگاشت می شوند. یک صحنه وجود دارد که در آن گردن یک شخصیت درست به نظر نمی رسد، مانند نقاشی در جای مناسب است اما فرم زیر به درستی با آن مطابقت ندارد.

در حالی که نورپردازی در بازی به تمام ویژگی های موتور DOOM 3 نمی رسد، این بخشی از بازی است که نه تنها لحن مناسبی را ارائه می دهد، بلکه به خوبی انجام می شود. به طور کلی نور کم در بیشتر مناطق پخش می شود، اما گاهی اوقات میزهای برگردان با لامپ های افتاده، یا اجاره های کمی در دیوار وجود دارد که نور از آن عبور می کند.

در نهایت، و چه لمس خوبی است، برخلاف تمام بازی‌های ترسناک بقا که بازی کرده‌ام، در Rule of Rose شما مقداری کنترل دوربین دارید. در حالی که نمی توانید آن را تا 360 درجه بچرخانید، می توانید آن را بچرخانید تا زاویه معکوس جایی که در حال حاضر به آن نگاه می کنید به دست آورید، بنابراین با کمی تلاش می توانید فقط با چرخاندن شخصیت خود کل اتاق را جستجو کنید.

 صداگذاری و موسیقی بازی Rule of Rose Playstation 2

تعداد کمی از بازی‌ها رویکرد مینیمالیستی به صدا دارند، به خصوص موسیقی متن. معمولاً همیشه چیزی در جریان است، اعم از آهنگ‌های BGM قابل فراموشی، یا بلپ‌ها و بوق‌های ساده که شما را از طریق منوها دنبال می‌کنند. Rule of Rose به دلیل ایجاد صدایی غنی با افکت ها و آهنگ های بسیار کم که نه تنها زرق و برق دار هستند، بلکه منحصر به فرد هستند که معمولاً تنها یک قطعه ساز هستند. آهنگ صفحه عنوان یک ویولن سل غم انگیز است، در حالی که بیشتر موسیقی های موجود در بازی پیانو هستند. قطعاتی هستند که وسعت ابزار بیشتری دارند، اما چیزی که به چشم می‌آید سادگی و زیبایی موسیقی است، حتی زمانی که از اتاقی پر از سر خرگوش‌ها فرار می‌کنید.

افکت‌ها همچنین لحن مناسبی را ایجاد می‌کنند، از بچه‌ها که از روی حصار به سمت شما می‌خندند، در حالی که از دید شما دور می‌شوند، جیغ‌ها و ناله‌های عجیب و غریب، گریه یا نفس‌های سنگین. همه چیز یا بیش از حد عادی است یا کاملاً خاموش است، بنابراین کل به نظر می رسد آشفته به نظر برسد.

من به نوعی آرزو می کنم که ای کاش صداپیشگی بیشتری در این بازی وجود داشت، اما کمی که در آنجا وجود دارد عالی است. کاراکترها در صورت نیاز دیوانه به نظر می رسند و تمام خطوط با لحنی باورپذیر ارائه می شوند. این به نوعی باعث می شود که تعجب کنید که چرا بازی های بیشتری نمی توانند آن را درست انجام دهند.

 جمع بندی

اگر در پانزده ساعت تمرکز زیادی داشته باشید، می‌توانید بازی را به پایان برسانید، اما این یعنی نادیده گرفتن بسیاری از آیتم‌های پنهان و کاوش در همه جا. اگرچه این کمی کوتاه است، اما چیزی که ارزش بازی را دارد، نه تنها کمی کیفیت بر کمیت است، بلکه اگر فقط به دنبال سریع‌ترین مسیری که می‌توانید نباشید، بازی طولانی‌تری دارد. منظور من از آن این است که اگرچه شما فقط یک ساعت نشستید و بازی را انجام دادید، در حالی که آن را بازی می کردید، به نظر نمی رسید که فقط یک ساعت باشد. این هم خوب است و هم بد.

این یکی از معدود عناوینی است که تا به حال احساس کرده‌ام واقعاً شکافی را بین سینما و بازی‌ها پر کرده است. چیزهای زیادی در مورد آن وجود دارد که باعث می شود احساس کنید در حال تماشای یک تریلر روانشناختی هستید، نه اینکه فقط در یک محیط مجازی برای حل پازل دویدن. بدیهی است که اگر عناوین ترسناک بقا را دوست ندارید و یا عموماً تحت تأثیر بازی‌های خود قرار نمی‌گیرید، بهتر است این عنوان را در قفسه بگذارید. با این حال، اگر یکی از این چیزها را دوست دارید، و به دنبال چیزی فراتر از یک بازی عجیب و غریب دیگر هستید، Rule of Rose را انتخاب کنید.

باز شدن لباس ها

پس از اتمام بازی با پایان خوب، یک کلید چهار برگ شبدر دریافت خواهید کرد. هنگامی که یک بازی جدید را شروع می کنید، کلید در سطل زباله شما خواهد بود و اکنون می توانید برای لباس های اضافی به اتاق چهار برگ شبدر دسترسی داشته باشید!

 خرید بازی ازفروشگاه ایران بازی سنتر چگونه است؟

خرید بازی از فروشگاه ایران بازی سنتر بسیار آسان است.برای خرید بازی Rule Of Rose ps2 پلی استیشن 2روی خرید درب منزل زیر عکس بازی کلیک کنید اطلاعات خود را تکمیل نمایید و ثبت سفارش را انجام دهید.سفارش شما پس از آماده سازی در سریعترین زمان ارسال میگردد.